-
A co będzie jeśli….
Jak zapewne część z Państwa już wie, niecałe dwa tygodnie temu wylądowałam w szpitalu, by w trybie pilnym poddać się operacji usunięcia pęcherzyka żółciowego. W poprzedzających ten dzień tygodniach dwa razy dostałam ataku kamicy żółciowej. Kto przeżył ten wie, że atakowi towarzyszy ogromny ból, niestrawność i wymioty. Szczęście w nieszczęściu, że podczas pierwszego ataku w domu był mąż, więc zajął się córką, która choć w dużej mierze samodzielna, wymaga pomocy osób trzecich klika razy w ciągu dnia. Pech chciał, że drugi atak nastąpił podczas delegacji męża. Oprócz okropnego bólu przyszło mi się więc zmierzyć z dylematem kto zajmie się córką. Na szczęście i tym razem z pomocą przybył mąż, porzucając…
Może Ci się spodobać
Najpiękniejsze święta tuż tuż…
Prawie jak wiosna
Światowy Dzień Osób Niepełnosprawnych
-
Przygoda z obiektywem
To było niezapomniane przeżycie. Od jakiegoś czasu poszukiwałam fotografa-artysty, który wykonałby zdjęcie które zamieszczę na apelu o 1% podatku dla Emilii. Po przejrzeniu kilkunastu ofert wybrałam studio, które wzbudziło moje największe zainteresowanie.
-
Najpiękniejsze święta tuż tuż…
Jutro wieczorem zasiądziemy wspólnie do Wigilii. Szczęśliwi, że w tym roku rodzina powiększyła się o maleńką Zosię, myślami będziemy przy tych, którzy w ten wieczór będą daleko. W domu zapach ciast i bigosu, w kuchni dzieci dekorują pierniki, a w kącie mruga do nas choinka. Boże Narodzenie to dla mnie najmilsze ze świąt. Życzę by i dla Was drodzy Przyjaciele nadchodzące dni przyniosły wiele pięknych chwil, takich które zapadają w pamięć.
Może Ci się spodobać
Otuleni jesienią
Ćwiczę w pocie czoła – w przenośni i dosłownie
Oblicza miłości
-
Domowe sposoby na leczenie przeziębienia? Testujemy!
Taka pora, wahania temperatury, plucha i dopadły nas infekcje. Najpierw ja, a teraz do teamu dołączyła Emilia. Dziś musiałam zabrać ją wcześniej ze szkoły, gdyż zgłaszała, że źle się czuje. Siedzimy więc w domku, kurujemy się.
-
Problem z windą
Cały tydzień zabrało mi zebranie się do tego wpisu. Sytuacja z ubiegłego piątku wciąż budzi we mnie dużo negatywnych emocji, a nie chciałam by przez ich pryzmat wyolbrzymić zdarzenie. A więc od początku. Dla mniej zorientowanych, Emi uczęszcza do szkoły publicznej, jest pierwszym uczniem poruszającym się na wózku w historii tej szkoły. Jej pojawienie się w gronie uczniów wywołało spore zamieszanie i oczywiście konsternację jak zorganizować jej naukę w szkole zupełnie nieprzystosowanej do potrzeb osób z niepełnosprawnością.
-
Muzykoterapia
W minioną sobotę, w ramach zajęć organizowanych przez Fundację Aktywnej Rehabilitacji region łódzki Emilia miała przyjemność uczestniczyć w bardzo ciekawych i pełnych dobrej energii zajęciach muzycznych.
-
Niby ta sama, a jednak inna
Kolejna wizyta u okulisty pod koniec grudnia. Póki co Emilia odebrała swoje okulary. Niby to sama dziewczyna, a jakby inna: doroślejsza, dostojniejsza. Generalnie moim zdaniem zmiana na lepsze. Emilia ostatnio dużo czyta (hurra, nareszcie), a ponieważ wyszło na to, że jest dalekowidzem, okulary z pewnością ułatwią jej życie. Jeśli idzie o okulistę, to spróbujemy się skonsultować z innym, by potwierdził lub wykluczył diagnozę. Nie zamartwiamy się na zapas, wystarczy nam bieżących problemów. I na koniec ciekawostka, Emi w swoich pierwszych okularkach, które niestety nie zdały wówczas egzaminu
-
Hmmm…
Odebrałam dziś wyniki badań laboratoryjnych Emilii i jestem zaskoczona (na szczęście przyjemnie), bo na moje laickie oko wszystkie wartości mieszczą się w normie.
-
Zawsze „coś”
Wczoraj byliśmy z Emilią u okulisty. Wizyta trwała półtorej godziny, pani doktor była bardzo skrupulatna i krok po kroku tłumaczyła nam co i jak. Wyszliśmy zmęczeni a nasz portfel mocno schudł. Bo była wizyta, tomografia i oczywiście okulary. I oczywiście musiało pojawić się „coś”, bo nigdy nie może być tak zwyczajnie. Trzymajcie kciuki żeby to „coś” nie zmieniło się w dużego „COSIA”, bo takich nie lubimy i nie chcemy. Póki co dziś Emilia jest już po pobraniu cennej krwi na kilka różnych badań i czekamy…
-
Dziękujemy za 1 procent Waszego podatku
Na subkoncie Emilii odnotowaliśmy właśnie wpłaty z 1% podatku za 2017 rok. Dziękujemy wszystkim, którzy rozliczając się pamiętali o Emilii i zdecydowali właśnie jej podarować 1% swojego podatku. Dzięki Wam możemy zrealizować wiele celów wymagających nakładów pieniężnych, których bez waszej pomocy nigdy nie udałoby się nam osiągnąć. Przypominam, że pieniądze pochodzące z 1% podatku, a przekazane na rzecz konkretnego podopiecznego Fundacji nigdy nie trafiają bezpośrednio do kieszeni obdarowanego, ale na specjalnie wydzielone i prowadzone przez Fundację subkonto. Podopieczny może ubiegać się o pokrycie kosztów leczenia lub zakupu sprzętu z pieniędzy zgromadzonych na tym subkoncie, ale zawsze taki zwrot musi być należycie udokumentowany, a każdy zakup zweryfikowany przez pracowników Fundacji pod…
